De verwachtingen zijn altijd hoog, en terecht, zonder social media, zoals LinkedIn, mis je ontelbaar veel kansen! Voor mij is de definitie van werk vinden via social media: starten in nieuw werk en dat social media daar ‒ op wat voor manier ook ‒ een bijdrage aan heeft geleverd.
Social media spelen op twee manieren een rol bij het vinden van nieuw werk:
- je vindt er vacatures;
- je wordt er gevonden en daarop wel of niet uitgenodigd voor het sollicitatiegesprek.
Vacatures vind je volop in social media en hoe beter je hebt geconnect en volgt, hoe sneller jij de vacature onder ogen krijgt, zoals in updates en de LinkedIn groepen.
Voor LoopbaanVisie, het vakblad voor loopbaanprofessionals, schreef ik een zeer uitgebreid artikel (pdf) over onderzoeken die dit meten.
Wat antwoorden werkzoekers?
Wat antwoorden werkzoekers in de online onderzoeken? De percentages voor ‘via social media aan huidige baan gekomen?’ zijn bizar laag, rond de 4 procent in het onderzoek van de Intelligence Group (AGO) en 6 procent bij VNU Vacature Media.
Deze lage percentages geven een onjuist beeld en dat komt door de eenduidigheid van de vraag. Want social media spelen bij iedere sollicitatie ‒ bewust en onbewust ‒ een rol op vijf aspecten die niet in deze onderzoeksvraag zijn meegenomen:
- Hoe jouw profiel en/of je netwerk via social media eraan heeft bijgedragen dat je in beeld kwam voor de uitnodiging voor het sollicitatiegesprek. Recruiters, HR-managers, leidinggevenden, vakcollega’s, directeuren (MKB), intercedenten en consultants zoeken er actief naar nieuwe collega’s. Op trefwoorden en functietitels. Heb je dit goed voor elkaar én daarbij een goed netwerk (eerstegraads connecties staan immers bovenaan bij de zoekresultaten) dan maak je grote kans om uitgenodigd te worden als je profiel indruk maakt;
- Hoe je actieve gebruik van LinkedIn, vakgerichte updates plaatsen, actief zijn in groepen, te kennen geven dat je beschikbaar bent (als dat probleemloos kan), en bovenal hoe je reageert op je netwerk en hen helpt met verbindingen leggen en vakkennis delen. Dit alles helpt ook om zichtbaar te zijn. Op het moment dat er een vacature is, is de kans groter dat je via je netwerk benaderd wordt voor een sollicitatiegesprek. Of via hen het beroemde ‘zetje in de goede richting van de recruiter/selecteur’ krijgt;
- Hoe je online uitingen hebben bijgedragen aan wel of niet uitgenodigd worden. Een goed profiel met aanbevelingen is uitnodigend. In een tweet delen dat je ‘nu al zo vaak afgewezen’ bent of anderszins zeuren (zie voorbeeld) bent, is funest;
- Het netwerk dat je meeneemt telt ook in veel vacatures, bijvoorbeeld in de sales. Wel gevonden worden op een goed profiel (dus social media werkt!), maar geen goed netwerk is geen uitnodiging (zie voorbeeld);
- Sollicitatiegesprek: ook dit kun je wonderwel voorbereiden met alle informatie die social media te bieden hebben. Dit kan er ook toe leiden dat je aangenomen wordt (zie voorbeeld)!
Je kunt ‘via social media’ dan ook pas aankruisen als je daadwerkelijk een succesvol sollicitatiegesprek hebt gevoerd. Als je het niet aankruist, kan je tóch zeer succesvol zijn met social media. Om een voorbeeld te geven: je bent vier keer gevonden via LinkedIn en daarop zijn uitgenodigd voor het sollicitatiegesprek. En vier keer tweede geworden zijn. En één keer geschreven hebben op een vacature via de site van de werkgever en vervolgens zijn aangenomen. Dan zal jij de site van de werkgever als bron aankruisen. En de eerste vier keren dat social media optimaal voor je werken, wordt dan niet gemeten.
Conclusie
Het percentage dat social media als categorie aankruist, geeft daarmee altijd een onjuist beeld van de werkelijkheid. Geen enkel ‘werk vinden met social media’-onderzoek kan een zuivere meting uitvoeren. Er spelen te veel bewuste en onbewuste variabelen en toevalstreffers mee.
